Αρθρογραφια |

Η Ομιλία Του Δημήτρη Δασκαλόπουλου Στην Εκδήλωση Της διαΝΕΟσις Στη Θεσσαλονίκη

Ο χαιρετισμός του Προέδρου και Ιδρυτή της διαΝΕΟσις Δημήτρη Δασκαλόπουλου κατά τη διάρκεια της εκδήλωση της διαΝΕΟσις στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου "Χάρτης Εξόδου Από Την Κρίση - Ένα Νέο Παραγωγικό Μοντέλο Για Την Ελλάδα".


Νιώθω ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι σήμερα στην πόλη της Θεσσαλονίκης και που με την υποστήριξη του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος οργανώνουμε αυτή την εκδήλωση για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για τη χώρα μας.

Είναι μια έκφραση ειλικρινούς συνεργασίας με τον παραγωγικό κόσμο, τον οποίο πολλά χρόνια υπηρετώ, είτε άμεσα ως επιχειρηματίας και επενδυτής, είτε έμμεσα ως θεσμικός εκφραστής του, και ανέκαθεν η περιοχή εδώ ήταν στο επίκεντρο των επιχειρηματικών και επενδυτικών μου ενδιαφερόντων.

Η επιχειρηματικότητα αποτελεί την αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας μας. Μόνο από την επιχειρηματική δράση των υπαρχόντων και εν δυνάμει επιχειρηματιών μπορεί να περιμένουμε την παραγωγή πλούτου και τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην ευημερία της χώρας μας. Αυτό είναι το μήνυμα που στείλαμε σε μια παρόμοια εκδήλωση που έγινε το Νοέμβριο στην Αθήνα. Αυτό το μήνυμα στέλνουμε και σήμερα και από τη Βόρεια Ελλάδα.

Η διαΝΕΟσις είναι ένας ανεξάρτητος ερευνητικός Οργανισμός που ίδρυσα και χρηματοδοτώ με την ελπίδα ότι θα συνεισφέρει στην επιστημονική και αντικειμενική ανάλυση των προβλημάτων της οικονομίας και της κοινωνίας μας και θα προσφέρει λύσεις πρακτικές και εφαρμόσιμες για το ξεπέρασμά τους.

Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση βήμα για να εκφράζω τις δικές μου απόψεις και υπό αυτή την έννοια δεν θα χρησιμοποιήσω και το βήμα σήμερα εδώ για να μιλήσω για την κρίση και την ανάπτυξη. Είχα εξάλλου πολλές φορές την ευκαιρία ως Πρόεδρος του ΣΕΒ κατά την εμφάνιση και την κορύφωση της κρίσης που δυστυχώς παραμένει η ίδια σε ένταση, να κάνουμε επισημάνσεις και προτάσεις που σήμερα είναι καταγεγραμμένες και δυστυχώς επίκαιρες.

Η διαΝΕΟσις ανέθεσε σε μια ομάδα επιστημόνων την εκπόνηση αυτής της μελέτης με ένα τριπλό στόχο: να χαρτογραφήσει τα δομικά αίτια της κρίσης, να  καταγράψει και να αξιολογήσει όσα έχουν γίνει στα χρόνια των μνημονίων και κυρίως να επισημάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται ακόμα για να φτάσει η χώρα σε ένα λειτουργικό βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης.

Για να πετύχουμε αυτό το μεγάλο εκσυγχρονισμό οφείλουμε να βάλουμε τον πήχη πολύ ψηλά και να ξεπεράσουμε την αδυναμία μας να τολμούμε και να είμαστε συνεπείς.

Αυτά τα θέματα θα σας αναλύσουν σε λίγο δυο εκ των συγγραφέων και θα τα σχολιάσουν και οι έγκριτοι καλεσμένοι μας που μας τιμούν σήμερα με την παρουσία τους.

Θα πάρω την ευκαιρία να κάνω δυο μόνο τοποθετήσεις. Πρώτον, παρά τις μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών,  παρά την οποιαδήποτε πρόοδο, παρά τους κόπους και τις θυσίες, είναι ανάγκη για τη χώρα και το μέλλον της να ολοκληρωθεί ένας ριζοσπαστικός εκσυγχρονισμός της πολιτικής πρακτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας, της λειτουργίας των θεσμών της.

Για να πετύχουμε αυτό το μεγάλο εκσυγχρονισμό οφείλουμε να βάλουμε τον πήχη πολύ ψηλά και να ξεπεράσουμε την αδυναμία μας να τολμούμε και να είμαστε συνεπείς. Θα κερδίσουμε το στοίχημα του αύριο, μόνο όταν πιστέψουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις, ο εκσυγχρονισμός ο συνολικός είναι το εθνικό μας συμφέρον.

Η δεύτερη μικρή μου παρέμβαση έχει να κάνει με την έννοια της ανάπτυξης. Σαν επιχειρηματίας έχω μάθει ότι η ανάπτυξη δεν είναι μια πολύπλοκη οικονομική έννοια, ούτε καμιά βαριά εξίσωση. Δεν είναι παράγωγο κεντρικού σχεδιασμού ή κρατικού σχεδιασμού. Δεν παράγεται αυτοτελώς.

Η ανάπτυξη είναι ένα αποτέλεσμα. Είναι το αθροιστικό αποτέλεσμα της οικονομικής δράσης όσων ενεργούν οικονομικά σε μια οικονομία. Όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που δρουν οικονομικά, όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που επενδύουν αντί να φυλάγονται και να  αποταμιεύουν τα χρήματά τους, όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που ονειρεύονται και τολμούν να επιδιώξουν πιο ενεργά -πρώτα τη δική τους οικονομική πρόοδο-, τόσο μεγαλύτερο είναι και το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα. Τόσος μεγαλύτερος είναι και ο ρυθμός ανάπτυξής του. Αυτό είναι που λέμε ανάπτυξη.

Και εάν δεχτούμε αυτήν την απλή πραγματικότητα, τότε και η απάντηση στο ερώτημα πώς πετυχαίνουμε ανάπτυξη είναι εξίσου απλή. Αυτό που χρειάζεται είναι η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που απελευθερώνει το επιχειρηματικό δαιμόνιο του καθενός.

Ενός περιβάλλοντος όπου ο κάθε πολίτης, ο κάθε Έλληνας που επιλέγει να τολμήσει και να δράσει θα βρίσκει ένα ανοιχτό πεδίο δημιουργίας. Ένα περιβάλλον όπου η επιχειρηματικότητα με την ευρύτερη έννοια της δημιουργικής πρωτοβουλίας θα αναγνωρίζεται για τη συνεισφορά της και θα είναι ελεύθερη να τη μεγιστοποιήσει. Και όσοι έχουν ασχοληθεί με το "επιχειρείν", ξέρουν ότι αυτή η δημιουργική δράση δεν προϋποθέτει ούτε αναπτυξιακές πολιτικές, ούτε επιδοτήσεις, ούτε κεντρικούς σχεδιασμούς.

Απαιτεί απλώς ένα περιβάλλον σχετικής σταθερότητας, με σταθερούς κανόνες οικονομίας και δικαίου, έτσι ώστε ο καθένας να έχει τη δυνατότητα μιας σχετικά ασφαλούς μεσοπρόθεσμης πρόβλεψης.

Αυτή είναι η βασική κινητήρια δύναμη για τη δημιουργική πρωτοβουλία, είναι αυτό το αίσθημα σιγουριάς. Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι επιχειρηματίες, οι οικονομικά δραστήριοι, αυτοί που έχουν όνειρα, ξέρουν πού είναι οι ευκαιρίες και ξέρουν πώς να τις αρπάξουν. Και μέσα από αυτή τη δική τους δράση δημιουργείται ο αυξημένος πλούτος για το σύνολο της κοινωνίας.

Άρα απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων μέσα σε ένα περιβάλλον σταθερότητας. Αυτό πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας από εδώ και πέρα. Αυτή είναι η κύρια ευθύνη των πολιτικών μας, αυτό είναι και το διακύβευμα για την κοινωνία μας.