Αρθρογραφια |
Οικονομια

Εναρκτήρια Ομιλία Του Προέδρου Και Ιδρυτή Της διαΝΕΟσις Δημήτρη Δασκαλόπουλου Στην Εκδήλωση Με Θέμα "Ανάπτυξη Ναι, Αλλά Πώς"

Η εναρκτήρια ομιλία του Προέδρου και Ιδρυτή της διαΝΕΟσις Δημήτρη Δασκαλόπουλου

| Νοέμβριος 2016

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας στην εκδήλωση –τιμά τη διαΝΕΟσις και τη δουλειά της. Η διαΝΕΟσις είναι ένας ανεξάρτητος ερευνητικός οργανισμός που ίδρυσα και χρηματοδοτώ, με την ελπίδα ότι θα συνεισφέρει στην επιστημονική και αντικειμενική ανάλυση των προβλημάτων της οικονομίας μας και της κοινωνίας μας και θα προσφέρει λύσεις πρακτικές και εφαρμόσιμες για το ξεπέρασμά τους. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση βήμα για να εκφράζω τις δικές μου απόψεις και υπό αυτή την έννοια δεν θα χρησιμοποιήσω και σήμερα αυτό το βήμα για να μιλήσω για την κρίση και την ανάπτυξη.

Είχα εξάλλου πολλές φορές την ευκαιρία ως πρόεδρος του ΣΕΒ κατά την εμφάνιση και κορύφωση της κρίσης, να κάνω επισημάνσεις και προτάσεις που σήμερα είναι καταγεγραμμένες και, δυστυχώς, επίκαιρες. Η διαΝΕΟσις ανέθεσε σε μια ομάδα Ελλήνων επιστημόνων την εκπόνηση αυτής της μελέτης με τριπλό στόχο: Να χαρτογραφήσει τα δομικά αίτια της κρίσης, να καταγράψει και να αξιολογήσει όσα έχουν γίνει στα χρόνια των μνημονίων και, κυρίως, να επισημάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να φτάσει η χώρα σε ένα νέο, λειτουργικό και βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης.

Αυτά τα θέματα θα σας τα αναλύσουν δύο εκ των συγγραφέων σε λίγο, και θα τα σχολιάσουν και οι έγκριτοι καλεσμένοι που μας τιμούν σήμερα με την παρουσία τους, από τη δική τους σκοπιά ο καθένας. Ως οικοδεσπότης, θα πάρω την ευκαιρία για να κάνω μόνο μόνο τοποθετήσεις.

Πρώτον, παρά τις μεταρρυθμίσεις και την πρόοδο των τελευταίων ετών, είναι ανάγκη για τη χώρα και το μέλλον της να ολοκληρωθεί ένας ριζοσπαστικός εκσυγχρονισμός της πολιτικής πρακτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας και της λειτουργίας των θεσμών της. Μόνο η εθνική συνειδητοποίηση της ανάγκης για εθνικό μετασχηματισμό μπορεί να ξεπεράσει τα φοβικά σύνδρομα που εμποδίζουν την αλλαγή.

Για να πετύχουμε αυτό το μεγάλο εκσυγχρονισμό, οφείλουμε να βάλουμε τον πήχη πολύ ψηλά και να ξεπεράσουμε την αδυναμία μας να τολμούμε. Χρειάζεται να διαχειριστούμε με αποφασιστικότητα τη μετάβαση στο μέλλον. Και θα κερδίσουμε το στοίχημα του αύριο μόνο όταν πιστέψουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις, ο εκσυγχρονισμός είναι το εθνικό μας συμφέρον.

Η δεύτερη και τελική παρέμβαση έχει ένα απλό στόχο. Να προτείνει μια απλή ερμηνεία του όρου ανάπτυξη. Για μένα ανάπτυξη δεν είναι μια πολύποκη οικονομική έννοια. Δεν είναι παράγωγο κεντρικού ή κρατικού σχεδιασμού. Δεν μπορεί να παραχθεί αυτοτελώς. Η ανάπτυξη είναι ένα αποτέλεσμα. Είναι το αθροιστικό αποτέλεσμα της οικονομικής δράσης όσων ενεργούν οικονομικά σε μια οικονομία.

Όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που δρουν οικονομικά, όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που επενδύουν αντί να αποταμιεύουν τα χρήματά τους, όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που ονειρεύονται και τολμούν να επιδιώξουν πιο ενεργά τη δική τους οικονομική πρόοδο, τόσο μεγαλύτερο είναι και το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο ρυθμός ανάπτυξής του.

Αν δεχτούμε αυτήν την απλή πραγματικότητα, τότε και η απάντηση στο ερώτημα πώς πετυχαίνουμε ανάπτυξη, είναι εξίσου απλή.

Αυτό που χρειάζεται είναι η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που θα απελευθέρωσει το επιχειρηματικό δαιμόνιο και τις δημιουργικές δυνάμεις του Έλληνα. Ενός περιβάλλοντος όπου ο κάθε Έλληνας που επιλέγει να τολμήσει και να δράσει, θα βρίσκει ανοιχτό και απρόσκοπτο πεδίο δημιουργίας. Ενός περιβάλλοντος, όπου η επιχειρηματικότητα, με την ευρύτερη έννοια της δημιουργικής πρωτοβουλίας, θα αναγνωρίζεται για τη συνεισφορά της και θα είναι ελεύθερη να τη μεγιστοποιήσει.

Και όσοι έχουν ασχοληθεί με το "επιχειρείν", ξέρουν ότι αυτή η δημιουργική δράση δεν προϋποθέτει ούτε αναπτυξιακές πολιτικές, ούτε επιδοτήσεις, ούτε κεντρικούς σχεδιασμούς. Απαιτεί απλώς ένα περιβάλλον σχετικής σταθερότητας, με σταθερούς κανόνες οικονομίας και δικαίου, που παρέχουν τη δυνατότητα ασφαλούς μεσοπρόθεσμης πρόβλεψης.

Η βασική κινητήρια δύναμη για τη δημιουργική πρωτοβουλία είναι το αίσθημα σιγουριάς. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι επιχειρηματίες, οι οικονομικά δραστήριοι, ξέρουν πού είναι οι ευκαιρίες και ξέρουν πώς να τις αρπάξουν. Και μέσα από αυτήν τη διαδικασία παράγεται αυξημένος πλούτος για το σύνολο της κοινωνίας.

Απελευθέρωση λοιπόν των δημιουργικών δυνάμεων μέσα σε ένα περιβάλλον σταθερότητας.  Αυτό πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας από εδώ και πέρα, αυτή είναι η κύρια ευθύνη των πολιτικών, αυτό είναι το διακύβευμα για την κοινωνία μας.