Την Τετάρτη 06/07 προβλήθηκε από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ, το ένατο επεισόδιο της ενημερωτικής εκπομπής "Η Ελλάδα στον Καθρέφτη", στο οποίο συζητήθηκαν τα αποτελέσματα της νέας έρευνας της διαΝΕΟσις "Η Πολυνομία Και Η Κακονομία Στην Ελλάδα".

Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρο το επεισόδιο εδώ:

Την εκπομπή παρουσίασαν ο Κωνσταντίνος Ζούλας και η Νίκη Λυμπεράκη, ενώ ο Διευθυντής Περιεχομένου της διαΝΕΟσις Θοδωρής Γεωργακόπουλος και ο Διευθυντής Ερευνών Κυριάκος Πιερρακάκης, παρουσίασαν τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας.

Τα αποτελέσματα σχολίασαν ο π.Πρωθυπουργός, Παναγιώτης Πικραμμένος κι ο π.Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής και μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της διαΝΕΟσις Νικηφόρος Διαμαντούρος.

Στο στούντιο ήταν ο Αναπλ. Καθηγητής του ΕΚΠΑ και Επιστημονικός Υπεύθυνος της έρευνας Δημήτρης Σωτηρόπουλος, ο ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ο π. βουλευτής Παναγιώτης Καρκατσούλης και ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης.

O Αλέξανδρος Λυκουρέζος ανάφερε πως η πολυνομία και η κακονομία διευκολύνουν και επιτρέπουν την αδιαφάνεια στο σύνολο της δημόσιας διοίκησης αλλά και σε συγκεκριμένους χώρους αυτής (π.χ. πολεοδομία) και πως η υπερ-πληθώρα νομοθετημάτων από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις γίνεται για την εξυπηρέτηση πολλαπλών και πολυεπιπέδων συμφερόντων. Για την επίλυση του προβλήματος δεν δήλωσε αισιόδοξος καθώς δεν υπάρχει πολιτική βούληση περιορισμού της νομοθετικής δραστηριότητας από την εκάστοτε κυβέρνηση ειδικά τα τελευαταία χρόνια. Τέλος, τόνισε την αναγκαιότητα για την κωδικοποίηση των διατάξεων.

διαβάστε ακόμα

Πολυνομία Και Κακονομία Στην Ελλάδα - Ένα Σχέδιο Για Ένα Καλύτερο Και Αποτελεσματικότερο Κράτος

Για τις οδυνηρές επιπτώσεις που έχει το πρόβλημα της πολυνομίας στην ανάπτυξη και στην εθνική οικονομία μίλησε ο Παναγιώτης Καρκατσούλης, αναφερόμενος σε έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία θέτει ως κύριο πρόβλημα προς επίλυση το ρυθμιστικό περιβάλλον της Ελλάδας. Ερωτώμενος για πιθανές λύσεις του προβλήματος, ανέφερε δύο: α) τη μέθοδο "γκιλοτίνα", η οποία έχει ισχύσει σε άλλα κράτη (π.χ. Ιταλία - κράτος με βαριά νομοθεσία) και αφορά τη μαζική κατάργηση νόμων και β) η εφαρμογή της καλής νομοθέτησης, η οποία προβλέπει την απόρριψη νόμων οι οποίοι ενδεχομένως να έχουν αρνητικές συνέπειες στην ελληνική οικονομία.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσει την τάση υπερ-νομοθέτησης  από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες ακυρώνουν νομοθετικές διατάξεις άλλων κυβερνήσεων, ο Παναγιώτης Πικραμμένος ανέφερε πως αυτό έγκειται  στο χαρακτήρα του Έλληνα και στην ψυχοσύνθεση του ελληνικού πολιτικού κόσμου, ο οποίος θεωρεί ότι νομοθετώντας επιλύει προβλήματα, παραβλέποντας όμως την ίδια στιγμή ότι οι νόμοι αυτοί πρέπει να εφαρμοστούν.

Σχολιάζοντας το πρόβλημα της πολυνομίας, ο Νικηφόρος Διαμαντούρος κατέληξε πως η έλλειψη σταθερού πλαισίου αναφοράς  και η εξαιρετικά προσωποπαγής εξουσία έχουν κλονίσει τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και κοινωνίας. Το κράτος κινείται με ευκαιριακές λογικές και οι πολίτες οδηγούνται σε τακτικισμούς λόγω ανασφάλειας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη μεγέθυνση του προβλήματος.

Ο Πάσχος Μανδραβέλης πιστεύει πως το πρόβλημα της πολυνομίας οφείλεται: α) στο πελατειακό κράτος και β) στις αυξημένες νομοθετικές αρμοδιότητες του ελληνικού Κοινοβουλίου. Με δεδομένο ότι όλα τα ζητήματα ακόμα και τοπικά ζητήματα της περιφέρειας διευθετούνται μέσα από νομοθετήματα που ψηφίζονται στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αυτομάτως δημιουργούνται προβλήματα σε άλλες περιφέρειες, για την επίλυση των οποίων θα δημιουργηθούν άλλα νομοθετήματα προς ψήφιση και πάλι από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Θεωρεί πως πρέπει να εκχωρηθούν εκείνες οι αρμοδιότητες στην περιφέρεια που θα της δίνουν τη δυνατότητα να ρυθμίζει τα του οίκου της. Για την λύση του προβλήματος θεωρεί απαραίτητες την εφαρμογή του Συντάγματος και την αποκέντρωση της εξουσίας.

Ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος δήλωσε έκπληκτος από την εφευρετικότητα του νομοθέτη και με τους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους ρυθμίζονται ξανά και ξανά τα ίδια θέματα. Μιλώντας για τις πιθανές λύσεις του προβλήματος βάσει των ευρημάτων της έρευνας, αναφέρθηκε σε μακροπρόθεσμες λύσεις όπως είναι  η ανάπτυξη της ικανότητας της διοίκησης να εφαρμόζει τους νόμους, ώστε να μην απαιτείται νέα νομοθεσία, και η αλλαγή της πολιτική κουλτούρας και σε μεσοπρόθεσμες ή βραχυπρόθεσμες λύσεις όπως είναι η διαδικασία της γκιλοτίνας για τη μαζική κατάργηση νόμων που δεν είναι πλεόν χρήσιμοι και αναγκαίοι ή την απλούστευσή τους ώστε να είναι πιο κατανοητοί από μία συγκεκριμένη επιτροπή.